Mejoras en el comportamiento de los buques de L< 24 metros, en condiciones meteorológicas y estados de la mar adversos, a través de la investigación factual de los siniestros marítimos

Resum

O principal factor técnico que intervén no desenvolvemento dos sinistros marítimos nas embarcacións menores de 24 metros de eslora, e particularmente as embarcacións pesqueiras, é o relacionado coas carencias na estabilidade intacta do buque. Segundo datos da Comisión de Investigación de Accidentes e Incidentes Marítimos española (CIAIM), nos últimos anos entre un 50 e un 60% dos accidentes foron protagonizados por pesqueiros e un 60% destes produciuse por afundimentos ou envorco provocado por inundación e perda de estabilidade. Estas carencias habitualmente non se deben a unha soa causa, senón a un conxunto delas, como sucedeu co afundimento do pesqueiro O´Bahía no ano 2004 con 10 falecidos provocado pola perda de estabilidade dinámica debida á velocidade inadecuada do buque con mar de popa, (Ayaz, et a o. 2006), o embarque sucesivo de auga por acometida de grandes olas e a existencia de pesos altos non contemplados nas condicións de carga. A todo isto debemos engadir as limitacións no deseño destas embarcacións, provocadas principalmente por unha lexislación en materia de novas construcións que limita as GT baixo cuberta principal (volumes). Isto supoñerá que os barcos se deseñen cun francobordo moi axustado, o que pode ir en menoscabo da estabilidade a grandes ángulos. Esta estabilidade a grandes ángulos é un factor moi importante á hora de evitar situacións de zozobra, especialmente en situacións meteorolóxicas adversas. Así mesmo, consideramos que os actuais criterios de estabilidade (IMO, Rahola) baseados principalmente na fixación de valores mínimos para diversos brazos adrizantes estáticos e dinámicos non se poden considerar completamente satisfactorios, principalmente porque non teñen en consideración o tamaño do buque e as accións escorantes ás que están sometidos estas embarcacións. Por todo iso, consideramos a necesidade de establecer un novo criterio de estabilidade intacta para a flóta obxecto desta tese, baseado na ponderación do GM e a estabilidade dinámica [ ] ata o ángulo de 70º e o valor da altura da ola crítica (CWH) adaptado ás condicións meteorolóxicas e oceanográficas do caladoiro, prestando especial atención aos fallos relacionados co balance paramétrico, a perda pura de estabilidade, o broaching, a condición en peso morto e o exceso de aceleracións, tal como marca a IMO en canto ao desenvolvemento de Criterios de Estabilidade Inicial de Segunda Xeración desde a 48th sesión da SLF e no IMO SDC1 fixando os niveis a estudar sobre estes fenómenos. Así mesmo, seguíronse a preferencia do establecemento de normas baseadas en obxectivos (IMO Goal based Standards on new ship Construction) utilizando estudos baseados no risco (Risk based Oriented Methodology) cuxo máximo expoñente é a avaliación formal da seguridade (Formal Safety Assesment.- FSA). O estudo do factor humano realizouse desde a perspectiva da investigación da sinistralidade marítima, tendo en conta a gran relevancia que ten o erro humano nela, ata o punto de que se converteu no principal factor que intervén na sinistralidade das embarcacións pesqueiras. Para iso, realizarase o seu estudo a través da investigación factual de dita sinistralidade utilizando como base o modelo de investigación OIT/IMO dos factores humanos e a investigación dos modelos utilizados para a identificación e secuencia destes eventos, desenvolvendo unha serie sistemática de accións para mellorar devandito modelo, baseándose principalmente nas emendas a STCW78 Manila 2010 e o STCW-F (Standards of Training, Certification and Watchkeeping for Seafarers-Fishing).